Początek

Zawsze pisanie było moją słabą stroną, a lekcje języka polskiego najgorszymi godzinami w moim planie lekcji. Szczególnie dyktanda lub wypracowania. Bagatelizowanie umiejętności pisania byłoby dla mnie bardzo komfortowym rozwiązaniem, zapewniającym dobre samopoczucie i zwalniającym z nieprzyjemnego obowiązku pracy nad sobą. Wiem jednak, że byłoby to oszukiwaniem samego siebie i pogodzeniem się z własnymi słabościami. Smutna prawda jest taka, że wiele argumentów przemawia za rozwijaniem umiejętności pisania. Zbyt wiele, by pozostać wobec nich obojętnym.

Zacytowany w nagłówku twórca największej księgarni na świecie wie dużo o pisaniu i jest jego znanym propagatorem. Wymaga on, by każde posiedzenie zarządu rozpoczynało się od 30min lektury notatki, na temat, który jest następnie omawiany. Taki zwyczaj wymusza na autorze notatki gruntowne przemyślenie tematu, usprawnia późniejszą dyskusję i eliminuje z agendy tematy błahe, bo na takie autor sam musiał znaleźć odpowiedź, pisząc tekst. Pisanie takiego testu jest trudniejsze od werbalnego omówienia tematu lub pokazania slajdów z kilkoma ogólnymi punktami, ponieważ wymusza, aby każde zdanie było dokładnie przemyślane i pasowało do całości. Co więcej, błędy w takim tekście są widoczne jak na dłoni. W mowie jest łatwiej przemieszać prawdę z fałszem, bo słowo mówione jest bardziej ulotne. W tekście, fałsz uporczywie tkwi tam, gdzie się go zostawiło i nieznośnie kłuje w oczy. To dlatego pisanie wymusza skupienie i myślenie w uporządkowany sposób. Zgodnie z drugim cytatem w nagłówku “Nie wiem, co myślę, dopóki nie spróbuję tego napisać”.

Sposób, w jaki komunikujemy się z innymi ludźmi, został w ostatnich latach gruntownie przebudowany przez nowoczesne środki przekazu oraz media społecznościowe. Jeszcze kilkadziesiąt lat temu, żeby utrzymać z kimś kontakt, ludzie pisali listy. Niska częstotliwość wymiany wiadomości oraz wysoka cena doręczenia listu powodowały, że musieli lepiej przemyśleć treść, którą chcieli przekazać.
Obecne środki komunikacji spłycają przekaz i pozbawiają go treści. Facebook i Instagram premiują aspekt wizualny. Krótkie i szybkie riposty pasują do Twittera. LinkedIn pokazuje nasze oblicze wykreowane na potrzeby korporacji. W konsekwencji często ma się poczucie utrzymywania z kimś kontaktu, bo z LinkedIn wiadomo, że zmienił pracę lub awansował, a na Instagramie widzieliśmy jego zdjęcie z wakacji. Na Facebooku udostępnił koncert albo inne wydarzenie, na którym był. Wydaje nam się, że wiemy, co u kogoś słychać, chociaż nie wymieniliśmy ze sobą ani jednej myśli. W kontrze do tego trendu spłycania komunikacji, planuję wyrobić sobie nawyk pisania i regularnego aktualizowania tej strony internetowej.

Oprócz tego, że pisanie pozwala komunikować się ze światem zewnętrznym, stanowi ćwiczenie intelektualne i duchowe. Pisać można dla samego siebie, aby uporządkować własne myśli i poprawić samodyscyplinę. W taki sposób rzymski filozof i cesarz Marek Aureliusz kształtował własny charakter, pisząc swoje Rozmyślania. Marek Aureliusz pisze notatki do samego siebie, motywując się do pracy, rozwoju duchowego i podpowiadając samemu sobie z przyszłości, jak reagować na zmieniające się okoliczności. Ponadczasowa mądrość zawarta w jego Rozmyślaniach stała się Gwiazdą Polarną dla wielu pokoleń aspirujących stoików. Łatwo się domyślić, że to twórczość tego filozofa zainspirowała mnie do podjęcia wyzwania pisania oraz do nazwania w ten sam sposób sekcji strony internetowej.

Podsumowując, regularne pisanie i tworzenie strony internetowej ma pomóc mi pokonać własne ograniczenia, zmobilizować do wartościowych i pogłębionych dyskusji z rodziną i znajomymi oraz być dla mnie ćwiczeniem intelektualnym i duchowym - krokiem w stronę samorealizacji.

Jeżeli to czytasz, to Ciebie również zachęcam do dołączenia do mojego wyzwania.